Keèällä, kuin vain küpßetäh marjat, küläläzet ruvetah käümäh meààäh. Hüvä meààäniekkä tiedäü, missä koh ollah marjapaikat, mütüttä marjua lienöü.

Mussikkua miän meàissä kaèvau äijäzin, on ßuuret mussikikot. Marjaniekat noußßah aivokkazin, vielä kaßße ei kergie kuivua. Toko lapèet i vanhemmat männäh üheßßä. A vanhembazet lapßista käüvväh meààäh üksinäh. Kuin löüvetäh marjikon, niin ruvetah kiistah keriämäh. Kiät lietäh mußßat, a kellä i huulet! Vain hüvät marjaniekat edizeh radenießti täütetäh vakkazet, ßiidä vaßta kodih lähtiessä ruvetah ßüömäh marjua.

Konèa kopitat kodih päin, niin päiväne paistau ägießti, ruvetah puarmat purekßimah. Koissa kohti ottuaàet puhaßtamah marjoida. Hüvä, kuin buabo paistau kakkarua, voit marjaßta luadie painienda: ßurvuo marjua i ßih panna maiduo i kuoretta. Ka i murgina valmiœ! Veœma hüvä painien on manàikaßta, a mussikaßta on veœma ßoma.

Keèänaloh kerätäh kaikenmuoœòa marjua. Augiella marjat ollah magiemmat, a pimeikößßä vedövemmät da järiemmät. Buola i karbalo küpßetäh müöhemmä, kuin mussikka i vavarno. Karbaluo kerätäh ßügüèüllä. Pakkazella purdu karbalo on magiembi. Talvella keitetäh kieselie karbaloßta.

Gribameààäzet ollah tuttavat küläläzillä. Kangahalla kaèvau mokoààu. Bilbo edähädä nägüü, i huabagriballa on ßoma ruèova piälakka. Keldapöààöne peittüü logah, et kerdah niä. Koivikoßßa löüdüü koivugribua. Riièikät peittelieàetäh heinikößßä meààärannalla. Kaikkie mielehembi on löüdiä valgiedagribua. Sieneh käüvväh jo keèälopußßa da ßügüèüllä.

Ìudmila Barhatova