Pani kiät miun olgupiällä,
ihuo silittäü i kabuou
ülen kallehella kiällä.
Läzit, vaivut - tulou abuh.

Meàän ründähillä magain.
Muahut ßüötti, kaèvatti.
Missä ßündüö - hengi arvai,
tuulet vaßtah nagrettih.

On kuin muamo oma randa,
olgupiällä ruavon kiät,
oma kieli, meààä, kando -
missä armahembua niät?

Stanislav Tarasov